Test Coopera – 12 minut prawdy

 

Z racji tego, że dziś uczestniczyłem w tym teście (już po raz kolejny), to postanowiłem naskrobać kilka informacji o tym nieskomplikowanym sposobie oceny formy i kondycji.

Przebieg testu

Test Coopera polega na 12-minutowym, ciągłym i najlepiej nieprzerwanym biegu. Po 12 minutach od startu zatrzymujemy się i oceniamy odległość jaką w tym czasie przebyliśmy. Staramy się go przeprowadzić najlepiej na stadionie, na równej i płaskiej nawierzchni oraz w optymalnych warunkach pogodowych tzn. bez wiatru i w temperaturze ok. 12-18 stopni Celsjusza.

Interpretacja wyniku

Nasz wynik natychmiast odnajdujemy w tabelach, które twórca tego testu, Kenneth Cooper, opracował na podstawie wielu badań.

Jeśli otrzymany wynik jest w kolumnie określonej jako „źle” lub „bardzo źle”, to należy się mocno nad tym zastanowić i wziąć sobie to do serca. Najlepiej natychmiast zająć się pracą nad sobą, aby kolejny taki test wypadł już o wiele lepiej.

Na podstawie testu Coopera można tez określić przybliżoną wielkość maksymalnego pochłaniania tlenu VO2max według wzoru:

VO2max = (dystans w metrach-504.9)/44.73

Rys historyczny

Kenneth Cooper swoje badania wykonał na zlecenie armii amerykańskiej, aby szybko zbadać formę rekrutów powoływanych na wojnę w Wietnamie. Podczas badań szybko zauważa korelację pomiędzy dystansem, jaki jest w stanie przebiec człowiek w kilkanaście minut, a wskaźnikiem VO2max.

Kilka lat wcześniej niejaki Balke opracował bardzo podobny test z ta różnicą, że biegnie się przez 15 minut, a wynik jest przedstawiony w postaci liczbowej i określa VO2max.

Popularność testu Coopera wzięła się chyba stąd, że jego wyniki przedstawiają się prościej i o wiele łatwiej wyczytać z tabel swoje wytrenowanie oraz porównać się do ludzi w podobnym wieku.

Zalety

• proste zasady
• możliwa duża ilość uczestników jednocześnie
• łatwa ocena wydolności za pomocą ogólnodostępnych tabel
• wysoka korelacja wyniku z wydolnością tlenową mierzoną laboratoryjnie (r=0,9)
• pozytywny miernik zdrowia fizycznego i funkcjonowania układu krążeniowo-oddechowego

Wady (w sumie chyba tylko jedna)

Wymagana umiejętność trzymania stałego tempa biegu na dystansie oraz dość długi czas trwania testu i jego duża intensywność powodują, że test nie nadaje się dla początkujących i nietrenujących. Wyniki dla takich osób nie są miarodajne.

Alternatywa (wersja marszowa testu Coopera)

Osoby mające trudności z bieganiem lub mniej wydolne mogą sprawdzić się w mniej intensywnym teście marszowym na dystansie 4.8 km (3 mile). Dystans należy przejść szybkim marszowym krokiem, bez podbiegania w jak najkrótszym czasie.