Trening w grupie czy w samotności?

 

Postanowiłem trochę na ten temat napisać, gdyż sam mam nieraz wątpliwości co jest lepsze. Rozpatrzmy zatem „wszystkie” za i przeciw.

Bieganie w samotności – korzyści

• Nie forsujemy tempa.
• Biegniemy zgodnie z własnym samopoczuciem.
• Wykonujemy założenia treningowe (lepsza praca nad techniką, oddechem i tempem).
• Samodzielna decyzja o tym gdzie, ile, kiedy i jakim tempem pobiegnę.
• Możliwość przemyślenia wielu rzeczy w spokoju. Większa koncentracja i skupienie się na treningu. Można na chwilę się wyciszyć i wyłączyć.
• Przyzwyczaja nas do startów, gdyż tam każdy biegnie już sam.
• Można posłuchać ulubionej muzyki, choć jest to dość niebezpieczne, gdy biegamy w mieście (samochody, ruch uliczny).

 

Bieganie w samotności – elementy niekorzystne

• Łatwiej zrezygnować z treningu bo: „Za mocno wieje”, „Bo pada deszcz”, „Bo jestem zmęczony”, „Boli mnie głowa”.

 

Bieganie w grupie (min. 2 osoby) – korzyści

• Wzajemna motywacja w chwilach zwątpienia i słabości. Motywujące – „Dasz radę! Nie poddawaj się! Jeszcze tylko 10km!” – słyszane od kolegów pozwala łatwiej znieść obciążenia treningowe.
• Rywalizacja może wpłynąć na uzyskanie lepszych wyników. Mimo, że ustalamy pewne tempo, to i tak naciskamy jeden na drugiego, co skutkuje lepszym czasem na mecie.
• Można czerpać z czyjegoś doświadczenia i wiele się nauczyć. Poznajemy nowe metody treningowe, sposoby regeneracji, przyzwyczajenia oraz dowiadujemy się np. o ciekawych i nieznanych nam biegach.
• Bezpieczeństwo, zwłaszcza w biegach długodystansowych, nocnych/wieczornych/po zmroku oraz np. po lasach, z dala od cywilizacji.
• Istnieje szansa na pełne, a może nawet większe, wykorzystanie własnego potencjału. Tutaj wchodzi w rachubę raczej bieganie z troszkę mocniejszymi od siebie.
• Najzwyklejsze w świecie spotkanie towarzyskie, gdzie można troszkę poplotkować, pogadać i ponarzekać innej osobie.

 

Bieganie w grupie (min. 2 osoby) – elementy niekorzystne

• Bardzo trudno znaleźć partnera biegowego o takich samych możliwościach i stopniu wytrenowania. Jeśli znajdziemy słabszego od siebie i biegamy wolniej niż powinniśmy, to możemy troszkę się uwsteczniać, gdy on będzie zyskiwał. Jeśli natomiast znajdziemy mocniejszego, to łatwo o przetrenowanie lub kontuzję.
• Trudność z synchronizacją wspólnych treningów i znalezieniem wolnego czasu w tym samym momencie.

 

Zatem w grupie czy solo?

Jak widzicie trudno było mi znaleźć elementy niekorzystne w bieganiu w samotności. Sformułowania „samotność biegacza” lub „samotność długodystansowca” nie wzięły się jak widać z niczego.

Oto kilka luźnych wniosków:

• Początkujący biegacze powinni biegać raczej w grupie podobnych sobie osób, bo pozwoli im to na przetrwanie okresów zniechęcenia i da możliwość wzajemnej motywacji.
• Biegacze mający parcie na wynik powinni być raczej troszkę egoistyczni (znam takich) i nie powinni oglądać się na innych, słabszych od siebie, gdyż ich cel przez to się oddala.
• Biegacze zaawansowani (nadal amatorzy), ale bez tego wielkiego parcia, mają chyba najlepszą sytuację. Posiadają już odpowiednią wiedzę i możliwości, co pozwala na dopasowanie się do czyichś wymagań i wyciągnięcie z tego również czegoś dla siebie. Mam to szczęście, że sam należę do tej grupy biegaczy i ciągle się rozwijam.

Na pytanie „W grupie czy solo?” każdy z nas powinien odpowiedzieć sobie indywidualnie, przez pryzmat przyświecających nam celów.

Ja jestem zdania, że należy to ze sobą połączyć, tylko w różnych proporcjach, dla różnych biegaczy.